De Zee...Heimwee
Ik staar over het oneindige water
de wind waait langs mijn gezicht
De golven geven een bijzondere schittering
geraakt door het avondlicht
Is dit de plek waar alle leven is ontstaan?
is dit de plek om terug naar de oorsprong te gaan?
Het zoute water kabbelt over mijn voeten, heel zacht
eigenlijk weet ik niet, wat ik hier verwacht
Ik word overvallen van een gevoel van missen
heimwee maakt zich meester van mij
Golvende emoties
zoals de eb en de vloed, het getij
Ik zoek over de zee
wat denk ik, wat ik ben kwijt geraakt?
Wat zoek ik dan
wat mij weer heel maakt?
Overspoelt door een oneindig verlangen
stromen de tranen over mijn wangen
Dan neem ik langzaam weer afscheid van de zee
en geef ik mijn gedachten en mijn gevoelens
aan haar mee....
.:~P-tje~:.
