Mijn beschermengel
Diep in gedachten verzonken
stap ik een andere wereld binnen
Daar waar het zonnetje je hart verwarmt
en je door liefde wordt omarmt
Twee engeltjes lachen naar me, met heel hun gezicht
wat stralen ze toch een mooi en bijzonder licht
Dan pak ik vast..een onzichtbare hand
die mij zal leiden door dat mooie land
Bang als ik ben, om alleen te gaan
kijken mij een paar heel mooie ogen aan
Heb vertrouwen, schijnen ze te zeggen
ach...wat kan mijn gevoel nu nog weerleggen?
Ik probeer alles in mij op te nemen in zoverre ik kan bevatten
zoveel voor mensen ogen verborgen schatten
Met weemoed neem ik weer afscheid van alles wat ik heb ervaren
een gevoel, wat met niets is te evenaren
De onzichtbare hand leidt me uit mijn in gedachten
verzonken wereld
Twee mooie ogen kijken me na
als ik weer met beide benen op de grond sta
Ik hoor een stem nog in mijn hoofd klinken
"Je hoeft jouw pad niet alleen te gaan,
want ik zal altijd naast je staan "
.:~P-tje~:.
